Letland

Valga/Valka – Straupe

De eerste indrukken zijn vaak bepalend maar het hoeft niet overal te zijn. Wel nog steeds is dat men geen Engels kan spreken de wegen slecht kunnen zijn. Toch is het zo dat de mensen niet onvriendelijk zijn. De mensen hier zijn een beetje afstandelijk, dat wel. Ook heeft de hitte van augustus zich doorgetrokken. Vandaag was de temperatuur hoger, geen wolk te bekennen en de wind was er nauwelijks. Het eerste deel was echt zoals de Belgische man had verteld. Lange rechte weg met overal naaldbossen. Later op de route werd het wat opener en kon ik ook niet meer schuilen in de schaduw van de bossen. De weg was licht glooiend met valsplatte stukken. Dat was erg goed te doen want het gemiddelde inclusief uitrijden was erg hoog. Voor ik het wist, ad ik de  50km al gehad. Ik moest zorgen da tik in schootsafstand kwam voor Riga. Ik kan wel zeggen dat dat gelukt is. Ook de plek in het bos was geweldig, veel beter dan gisteren!

Straupe – Riga

Op de borden in Straupe stond Riga voor 73km aangegeven. Dus ik rekende tussen de 70 en 80km. Heel relaxed dus ook van start gegaan en het eerste stuk over de grote weg was heerlijk. Ik had gezien op de kaart dat die weg over ging in een snelweg,. Ik had besloten om het land door te steken. Dit blijkt achteraf gezien een keuze waar ik op terug ga komen in het vervolg. Het bleek een and/grindpad te zijn maar het zand was zo droog dat het zacht was geworden. Dus het waren 2 dingen waren ik op moest letten: De scherpe stenen waar ik voortdurend op moest letten en om heen moest sturen. Maar ook het zachte zand waar ik soms van links naar rechts werd geslingerd. Wonder boven wonder kon ik op de fiets blijvjen en zijn de banden nog heel. Na het gruwelijke pad was het via de kust één rechte weg naar Riga. Wat 73km had moeten zijn, is 92km geworden. De avond zelf was pech: Ik ontdekte dat alle kabels mijn telefoon, gps en mp3 uit mijn tas waren gevallen, min eten viel op de grond. Gelukkig had ik mezelf toch weer kunnen oppeppen en kunnen motiveren. De emoties worden wat heftiger merk ik en het duurt wat langer voordat ik er overheen ben.

Riga

Ik had gisteren 2 meiden ontmoet op de camping, natuurlijk ook fietsers. Het is onderling erg makkelijk om in contact te komen: je loopt naar de fiets van iemand anders, zegt dat het een goeie en mooie fiets is en dan heb je direct contact. ’s Ochtends vroeg Fee of ik mee ging naar een free city tour door Riga, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Met zijn 3en nog gestopt voor ontbijt en vervolgens naar het startpunt gereden. Een 2 uur durende tocht door de stad met vele informatie en een leuke gids. Wat opvalt is dat de stad oud is en heel veel gebouwen gerestaureerd zijn. Maar een mooie stad is het zeker! Elk gebouw is anders en heeft zo zijn charme. Na de rondleiding hebben we onderling nummers uitgewisseld want ik had wat boodschappen te doen. Nieuwe telefoonkabel zoeken, campinggas kopen en mijn collectorsitem zoeken. Er bleek iets misgegaan te zijn met de telefoons want ik had geen berichte gehad van Fee dus heb ik bij de fietsen gewacht en gerelaxed. ’s Avonds zijn we naar een openluchtfestival/conccert achtig geweest. Vooral de laatste band was erg leuk! Wel nog een smetje op deze moie dag: mijn cranck viel onderweg naar de camping eraf, vreemd maargoed…

Riga 2

Ik stond op met de wetenschap dat ik eerst naar mijn fiets moest kijken om daarna iets te kunnen doen. Eerst maar eens ontbijt gehaald en de fiets gerepareerd. Dag 2 in de stad staat altijd in het teken van een georganiseerde dwaling door de stad en niet alleen het centrum. Er passeerde onderweg naar de stad een groep fietsers, maar waar ze heen gingen was onduidelijk. Toen zag ik ineens 2 bekende gezichten afslaan in een park. Net als hen ben ik afgeslagen en weer even een praatje gemaakt. Na een klein stukje samen ben ik de andere kant op gegaan. Het blijft een bijzondere stad, het heeft echt zijn charme. ’s Middags heb ik niets anders gedaan dan in de staduw gelegen want de zon was weer volop bezig. ’s Avonds ben ik nog wel even de stad in gegaan maar dat viel beetje tegen. De lichten, barren en de drukte viel tegen dus ben ik weer terug gegaan.

Riga - Lauciene

Speciaal voor Fee en Paula ben ik vroeg opgestaan om gedag te zeggen. Zo’n uurtje of 7 waren ze bezig om te vertrekken. Om hen niet te vergeten hebben we ook nog wat foto’s gemaakt en een paar helle stevige knuffels gegeven. Erg fijn is dat toch! Ik ben terug in bed gaan liggen en een uur later was het ook tijd voor mij om op te staan. Het plan was om rustig aan te doen na 2 dagen rust. Niet te zwaar verzet, niet te veel km rijden en lekker fietsen. Het deel langs de kust was erg druk, zowel rijdende als geparkeerde auto’s. De rust was er allerminst. Na de grote rotonde om het binnenland in te gaan, was het contrast enorm. Slechte wegen, heel weinig verkeer en alleen maar bossen. Hoge dennenbomen stonden langs de weg voor 30km lang. Ik heb weinig op de teller gekeken maar ik moest na 75-80km doorrijden. Ik had geen avondeten en hoopte dat in Lauciene een supermarkt was. God dank na 95km was er een kleintje (die niet eens op de kaart stond) die mij eten kon geven. Vervolgens ben ik nog een stukje doorgereden om een plekje weer in het bos te bemachtigen.

Lauciene – Zagatnieki (bushalte)

Ik wilde per se voor Ventspils eindigen omdat ik gisteren weer 100km+ had gereden. De gemiddelde afstanden liggen ver boven dan wat ik van te voren had bedacht. Dus heb ik voorgenomen om echt minder kilometers te gaan rijden per dag. Ja, dan heb je soms dagen als gisteren waar het niet anders kan maar de insteek moet echt 80km blijven. Nu zit ik 7 á 8 km voor Ventspils en dat is perfect. Het was een ware power dag vandaag. De snelheid was dusdanig hoog dat ik zelfs een gemiddelde had van 21,8km p/u.  En zelfs inclusief het uitrijden is de snelheid hoog.  Wat gisteren mijn diner was, was vanchtend mijn ontbijt en om 10.00 uur zat ik al op de fiets. Ik moest de grote weg pakken wat met de landweggetjes kom ik niet naar Ventspils. En ook het weer was prettig, soms een zonnetje en soms wat bewolking. Als het bewolkt was, werd het ook een stuk aagenamer want de warmte is er nog steeds. Morgen weer verder naar het zuiden. Liepaja is het hoofddoel! Ik zit nu echt in niemandsland want de plaats is de halte van een busstation.

Zagatnieki – Saka

Vanochtend was ik vroeg wakker vanwege de lange slaap. In de bossen heb je niets te doen en geen tijdsbesef. Je kan je gedachten laten gaan en als je moe bent, ga je slapen. Wat een heerlijk leven heb ik nu!! Zoals verwacht kwam ik ook snel in Ventspils aan en kon ik daar ontbijten. De zon scheen weer volop vandaag en met wat wind in de rug ging het zoals gehoopt. Geen hele lange dag, lekker soepele tred en goede snelheid. Ik had alleen verwacht dat de kustweg drukker bevolkt was. Niets was minder waar, het maakt niet ui waar je bent in Letland. Overal is het hetzelfde: bomen, soms wat weilanden met een verwaalde boerderij. Zelfs met 200m afstand tot de zee had ik het gevoel alsof ik in het binnenland was. Pas na 55km kon ik lunchen. Ook heb ik extra lucht in de banden gedaan. Ik hoopte in Saka een supermarkt tegen te komen. Ook hier was er niets en na 7 huizen was het dorp al voorbij. Gelukkig had ik nog water en eten van gisteren maar ontbijt zal morgen wel echt een probleem worden.

Saka – Rucava

Wat een perfecte dag was het vandaag! In een mum van tijd had ik de fiets gereed en kon ik de weg op. Ik had geen eten, weinig drinken over dus boodschappen doen was daarom extra belangrijk. Elk moment waarop je denkt ‘daar kan ik wat eten halen’ is een risico. Als je verkeerd gokt (verkeerd dorp) maak je onnodig extra kilometers. Gelukkig stond er na ruim 10km/pak en weg half uur een groot bord met supermarkt. De keuze heb ik elke dag om ook voor lter eten te halen, maar omdat ik wist dat ik door de grote stad ging, was dat niet nodig. De kilometers vlogen werkelijk voorbij, als dat gevoel er is en je voelt je fris, dan ben je goed. De zon was er weer volop en het was net als de vorige dagen erg warm. Na het dorp Nica kostte me het de meeste energie. Kilometers lang waren ze bezig om de weg te vernieuwen. Zeker wel 10km lang was het op en neer botsen en oppassen voor de auto’s. Ik hoopte op een camping bij Rucava, dat is er wel maar is de camping 10/12km naar de kust. Dat is me toch net iets te ver dus zit ik maar weer tussen de bomen. Genietend van de stilte en het geluid van het bos. Erg rustgevend is het en morgen dan ga ik Litouwen in!