Hualien - Taroko kloof

Hualien – Taroko

Vandaag was het plan om vroeg op te staan en naar de Taroko kloof te rijden op de fiets en op de terugweg even op het strand te liggen wat tussen de kloof en Hualien lag. Dus om 6 uur ben ik op de fiets gestapt om voor de grote hitte uit te rijden. Ik reed langs een thermometer en om half 7 was het al 28 graden! De weg was een beetje glooiend en dus heel goed rijdbaar. Het was wel even wennen weer om op de fiets te zitten, maar het voelde goed en vertrouwd daarna. Na een dikke 25km zag ik een bekend gezicht en shirt tegemoet rijden. Ik had meteen al door dat het mijn ouwe vrienden waren met wie ik een nacht had opgetrokken, dus ik ben omgedraaid en heb een sprintje in moeten zetten om ze bij te halen maar het was gelukt. Even later zijn ze gestopt en heb ik ze allemaal weer even kunnen spreken  en kunnen lachen met ze. Zij gingen een stop maken op het strandje omdat het vandaag en vanochtend wederom zo warm zou worden. Ik besloot om met hen mee te gaan met in mijn achterhoofd dat ik nog vanmiddag, vanavond en anders morgen nog naar de kloof kon gaan.

Het was wel weer heel erg leuk om mijn buddies te zien en spreken. Vooral omdat ik geen afscheid van hen had kunnen nemen een paar dagen geleden. Maar dit maakte het weer helemaal goed! Bij het strandje aangekomen (kiezelstrand) hadden we de fietsen weg gezet en zijn even gaan staan en zitten op het strand. Ook heb ik een deel van hun peptalk geleerd van de groep. Omdat het Chinees was, was het voor mij moeilijk om te horen wat ze zeiden en heb dus grotendeels alleen maar mee geklapt. Ik besloot om even het water in te springen en even te dobberen achter de branding die dichtbij het strandje zelf lag. Een paar andere jongens  wilden hetzelfde doen maar ze gingen in de branding staan, waarop dus 1 zij bril was verloren door een wat hogere golf. Na een paar minuten zoeken met in de wetenschap dat zijn bril waarschijnlijk de vrijheid had opgezocht in de oceaan, gingen we weer het water uit. Een paar minuten later kwamen er 2 mensen uit China aanlopen met zijn bril. Dus hij was weer helemaal opgelucht. Wij wilden weer aanlopen naar de fietsen, was hij zijn bril weer kwijt omdat hij de bril op de stenen had gelegd eventjes. Dus was hij weer aan het zoeken, wij hadden hem gevonden en lieten de jongen even wanhopig doorzoeken, toen wij hem zijn bril weer terug hadden gegeven.

Bij de fietsen kwam er een Engels sprekende man naar me toe en was zeer onder de indruk van mijn fiets en zadel. Hij was zelfs zo erg  onder de indruk dat hij aan de andere mensen vertelden over mijn Brooks zadel en de groep ging wederom weer met de peptalk bezig waardoor wij nog meer aandacht kregen van iedereen die enigszins in de buurt stonden. Voordat we aan gingen rijden naar Hualien hebben we nog e-mail adressen en facebook uitgewisseld om zo nog contact te houden. Ik ben met de groep terug gereden naar Hualien en heb opnieuw echt afscheid kunnen nemen van ze en misschien zou ik ze nog wel weer tegen kunnen komen. En dus waren de laatste woorden ‘tot binnenkort’.

Ik ben in Hualien direct naar het visitor center gaan kijken voor een tourbus naar de kloof. De bus zou ongeveer een uur later vertrekken dus ben ik nog even naar huis gegaan, kleren omgewisseld en weer op mijn gemak terug gelopen en wat gegeten. Het was een klein busje, de chauffeur sprek geen Engels. Er waren nog 5 andere mensen die dezelfde tourtocht maakten als ik. Een jonge vrouw in de bus sprak wel Engels dus zij kon iets uitleggen wanneer de bus stopte.

We zijn met de bus aan het begin van de kloof gestopt bij het visitor center waar we wat konden eten en een film konden zien over de Taroko kloof. Tijdens het eten ben ik aan de praat geraakt met een blanke man uit Canada. Hij kwam van de bergen vandaag en woont zelf in Quebec vertelde hij, ook sprak hij goed Chinees en hij vertelde dat iedereen dacht dat wij elkaar kende als 2 blanke mensen die dezelfde taal spreken. Terwijl we in feite elkaar net 20 minuten spraken. Om 2 uur ben ik weer in de bus gestapt en zijn door het begin van de kloof gereden. Wat jammer was, was dat wij niet verder de kloof in gingen want het was er schitterend! Ook heb ik me eerste wilde aap van dichtbij gezien, een apensoort die hier alleen maar in de bergen van Taiwan leven. Op de terugweg zijn we weer bij het strandje gestopt en bij een hapjesproeverij. Daar konden we wat lekkernijen proeven die de mensen uit de omgeving maken. De dingen die ik heb geproefd waren erg lekker, je kon ook een zak kopen maar dat heb ik niet gedaan.

Toen ik weer aankwam op het station van Hualien was ik weer aangesproken door de oude vrouw bij wie ik mijn kamer huurde. Ze kwam heel enthousiast op me aflopen om te vertellen dat er een Nederlands gezin in het visitor center was. Ik heb even met hen gepraat over mijn ervaringen in de eerste week en welke dingen er heel erg leuk zijn om te doen hier in de omgeving. Ik ben daarna naar me kamer gegaan om even wat te slapen, om 6 uur ging me wekker om te ten maar ik was zo moe dat ik mijn wekker heb uitgezet en pas de volgende ochtend om 7 uur wakker was geworden.