Hualien - Raften+strand

Hualien – Ruisui –Dici Beach      

Ik vanochtend rond half 8 opgestaan want de bus die ik nodig had vertrok om 08.10 en dan zou ik rond half 10 daar aankomen. Gelukkig was de kamer waar ik sliep ongeveer 10 minuten lopen van het centraal station, dus ik was vrijwel meteen aangelopen om een buskaartje te halen. Het buskaartje was zo gekocht en moest zelfs nog even wachten op de bus. De busrit zelf was niet zo spannend, er waren veel oudere mensen en allemaal zaten we redelijk voorin. Ik zat voorin om te kijken waar Ruisui was en waar ik dus uit moest stappen. Daardoor was ik natuurlijk heel erg aan het opletten, zeker toen het bijna half 10 was. Ik wilde persé niet de bushalte missen en vervolgens terug moeten lopen. Eenmaal in Ruisui Township aangekomen vroeg ik aan een vrouw in de bus waar ik uit moest stappen om bij het rafting center te komen, met behulp van het kaartje wat ik bij had. Omdat ik wist dat er een grote kans was dat ik haar niet kon verstaan. Dat bleek ook zo te zijn, ze bleek aan te geven dat ik er snel uit moest en riep naar de buschauffeur om te stoppen toen we al bijna voorbij de bushalte waren. De buschauffeur stopte nog op tijd en ik kon uitstappen met de gedachten dat ik er bijna was. Dat bleek niet zo te zijn want toen ik het vroeg aan mensen,bleek het nog een uur lopen te zijn. Dus ben ik weer gaan liften naar Ruisui. Ik werd afgezet in de stad. Op een kruispunt waar ik af moest slaan, ben ik richting het rafting center gelopen. Ook nu bleek het nog een aantal km te zijn voordat ik er zou zijn en wat ik lopend af zou moeten leggen. Ik had mijn handdoek om mijn hoofd geslagen om zo niet met mijn gezicht in de volle zon te lopen. Op die lange rechte weg kwam er een man op een scooter, hij vroeg of ik een lift wilde dus ben ik achterop gesprongen. Welliswaar zonder helm op maar dat was niet erg. De man zei nog toen we aan kwamen: als er iets is, moet je het maar aangeven, dan breng ik je terug. Natuurlijk was dat onmogelijk maar dat was wel heel aardig wat hij zei.

Bij de inscrhijfbalie moest ik mijn paspoortnummer invullen maar die had ik niet meegenomen. Dus stelde ik voor om mijn rijbewijsnummer in te vullen, na enige twijfel was dat ook goed. Ik moest ongeveer een uurtje wachten tot de boten gingen varen dus was ik op een muurtje gaan zitten. Naast mij zat een meneer met een speedo zwembrilletje op. Waarom is mij nog steeds een raadsel. Hij was samen met zijn zoontje een weekje weg, na het raften zou hij nog naar Taitung gaan waar ik donderdag heen ga. Het was een hele aardige man die goed Engels sprak, dus heb dat uurtje wachten op een plezierige manier besteed.

Het werd steeds drukker en drukker en opgegeven moment kregen wij uitleg over het de petjes en reddingsvesten aan moesten. Daarna kregen wij een filmpje te zien met wat we moesten doen bij overboord vallen, hoe in de boot trekken enzovoorts. Daarna kregen we uitleg van een life-guard hoe we op de boot moesten zitten en wat te doen bij een stroomversnelling. Na deze uitleg mochten we de rivier op. Ik bleef in de buurt van de man met wie ik had staan praten omdat hij mij eventuele uitleg nog kon geven. De tocht duurde een dikke 3 uur en de life-guards die mee gingen waren met speedboaten mee om ons eventueel nat te maken maar ook om onze boten uit gevaarlijke situaties weg te duwen of te houden. Ik zat in de boot met de man en zijn zoontje, een jong koppel en 2 meisjes van een jaar of 15 die de hele tijd bezig waren met andere mensen nat gooien. Dus aan die 2 had je niet zoveel met het roeien en met het kleine jongetje ook niet. Omdat de 2 meisjes achter in de boot zaten achter elkaar, gingen we dus ook redelijk vaak schuin omdat we mankracht te kort kwamen aan die kant. Desondanks lagen we toch opvallend vaak voorop en soms zelfs zo erg voorop dat we werden tegengehouden door een life-guard. Het water was lekker warm dus het warm ook geen straf om af en toe een douche te krijgen of de hele tijd met je voet in het water zitten. De temperatuur was wederom rond de 30 graden en de zon scheen redelijk, soms dreef er een wolk voorbij en dat voelde wel meteen wat frisser aan. Maar het was zo warm dat zelfs de koeien in de weilanden er naast ook in het water stonden voor afkoeling.

Om 3 uur toen we bij het eindpunt aan waren gekomen, wat gegeten en de man met wie ik veel op trop wilde kijken of er bussen terug gingen naar Hualien, dat hoefde van mij niet want ik wil niet zo mijn reis plannen. Ik ben dus aangelopen op de weg richting Hualien en weer ging ik liften. Een truck stopte en nam mij mee in de richting van Dici Beach. Ik mocht achterin stappen van de laadruimte, wat een behoorlijk gave ervaring is! De man stopte  bij een winkeltje en begon bier te drinken die hij had gekocht in het winkeltje aan de overkant van de weg. Zijn vrouw en hij dachten dat ik eruit moest of hij wilde mij niet verder meenemen aanvankelijk. Ze zaten te kijken of er een bus aan kwam maar die kwam niet. Daarop zeiden ze dat ik weer mee kon rijden. Ik ben toen daana afgezet bij het strandje, welliswaar mocht ik niet meer in de laadbak zitten maar dat was niet erg, Ik was allang blij dat ik bij het strandje aan was gekomen waar ik ook wilde. Ik heb toen even gezwommen in de oceaan. De plek was voor mij wel even bijzonder want dit was de eerste plek waar ik in de oceaan kon zwemmen en waar ik andere blanke mensen tegen kwam, waar ik dus ook normaal Engels tegen kon praten. De golven waren zo’n 2 á 3 meter hoog waar je af en toe lekker mee kon zwemmen. En geen gevoel dat er haaien in de buurt zwommen. Na het zwemmen heb ik weer kunnen liften richting Hualien in eerste instantie. Toen het donkerder werd zei het meisje achter het stuur dat ze me naar het station van Hualien zouden brengen, echt super dus! Morgen ga ik naar Taroko om de kloof te zien en om weer te zwemmen maar dan op een ander strandje ten noorden van Hualien.