Hongarije

7 mei 2016 - Boedapest, Hongarije

Katalinpuszta  - Boedapest

Vandaag was bijna hetzelfde als de dag naar Warschau. Ongeveer 50km van de stad, alleen in Warschau wilde ik het rustig aan doen om niet te vroeg aan te komen. Nu wilde ik mezelf niet hoeven inhouden. Ik was ook vroeg weg. De 1e km was nog de berg/heuvel op die ik gisteren niet had afgemaakt. Daarna was het zoals verwacht een afdaling tot aan de Donau. Alleen had het weer geregend voor het opstaan, dus de weg was nog wat nat. De rest van de weg was een prachtig mooi fietspad langs de Donau. Alleen zei op 35km mijn ketting vaarwel en stierf een plotselinge dood. Normaal zou ik gek worden en in paniek raken, nu wist ik dat ik toch de ketting moest vervangen vandaag/morgen. De rest van het stuk heb ik gelopen tot de camping, of ja een camping is het niet te noemen. Het blijkt een achtertuin met wat faciliteiten te zijn van een camping zoals douche en toiletgebouw. De derailleurwieltjes en cassette waren in no-time vervangen, alleen de ketting lukte niet en toen ik een aantal schakeltjes eruit haalde omdat het niet lukte en plots….zat hij vast! ’s Avonds de rest nog gepoetst en nu is de fiets weer klaar om verder te gaan.

Boedapest

Ik wilde vandaag zeker weten dat de ketting goed gemonteerd was. Dus eerst langs een fietsenmaker, dan ontbijten en vervolgens om 10.30 uur de citytour. De fietsenmaker gaf de bevrijdende woorden dat het goed was! Vervolgens heb ik de citytour gedaan en het gevoel van de stad was heel anders dan 3 jaar geleden. Op hele andere plekken ben ik nu geweest. De stad is veel mooier dan dat ik mij herinnerde. De citadel op fietsen en het uitzicht over de stad blijft altijd het hoogtepunt van de dag. Ook ben ik opzoek gegaan naar een kaart want die had ik nog niet. Dat bleek moeilijker dan ik had gedacht, maar het is me toch gelukt. Nu weer lekker uitrusten en morgen op weg richting Novi Sad.

Boedapest - Dunaújváros

Vandaag was een van de gekste dagen die ik heb gehad. Ik had zoals bijna elke rustdag alles opnieuw ingepakt en samen met ontbijt was ik voor 11.30 uur weg. Ik koos ervoor om de Donauroute te rijden en dat zorgde ervoor dat ik heel sneaky de stad ben uitgereden. Een smal pad, soms hard zand, soms grind of slecht geasfalteerd met veel bochten, omgevallen bomen waar ik onderdoor moest en tussen de struiken door. Daarna kwam ik bij de grotere weg en na 20km gebeurde het waarvoor ik bang was. De ketting had ik toch niet goed gemonteerd en was gebroken. Gelukkig was er een fietsenmaker ‘in de buurt’ en die zette een verbindingsschakel tussen de gebroken delen en probleem opgelost. Daarna kon ik weer lekker doorfietsen. Soms de grotere weg en dan weer de fietsroute omdat ik eigenlijk niet op de grote weg mag rijden. Ik kwam 3 fietsers tegen die materiaalpech hebben gehad. 2 Ben’s en Kevin, Amerikanen die dezelfde kant opgingen. Samen hebben we het slechtste fietspad aller tijden gereden waarbij we vreesden voor de fietsen. Bij Tass namen we afscheid en ik reed naar een plek waar ooit een camping was. Verlaten en afgetakeld, maar een oud gebouwtje is heerlijk droog!

Dunaújváros - Dusnok

Ik was behoorlijk toe aan een fietsdag waar ik mijn gedachten kon laten gaan en gewoon lekker fietsen. Ik had vanochtend in no-time mijn band vervangen en kon dus ook heel snel op weg. Het werd ook een dag zoals ik hoopte. Een lekker na-zomerdag met c.a. 25 graden, een zacht oostenwind en een heerlijke weg. Ik had geleerd van de Donauroute dat de weg soms erg slecht is daar. Dus ik koos voor de ‘grote’ weg en het was veel rustiger dan ik dacht. Wel moest ik opgegeven moment omdraaien en op het naastgelegen fietspad rijden van de politie. Even knikken en duim opsteken en het was goed. Soms moet je doen wat ze vragen en soms moet je doen alsof je luistert en op dezelfde voet verder gaan. Ik heb onderweg ook al een kaart gehaald van Servië-Bosnië-Kroatië en Slovenië. Ideaal dus met de wetenschap dat ik morgen in Servië eindig. Vandaag was de stop in Dusnok gepland omdat daar een stuk bos is. Dat blijkt in het binnenland best uniek te zijn dus alle mogelijkheden moet ik maar aanpakken.