Amsterdam-Taipei
31 juli 2013
Amsterdam – Taipei
De dag begon zo mooi, ik was om half 5 wakker geworden en ik kon niet meer in slaap komen. Om kwart over 5 moest ik al opstaan om mijn vlucht te halen. Samen met mijn moeder ben ik naar Schiphol gegaan. Daar aangekomen was het al snel paniek. Het inpakken van mijn fiets ging niet helemaal lekker. Mijn fiets bleek te zwaar te zijn. Daarvoor moet je dan een extra bedrag betalen. Dit extra bedrag had ik ook betaald alleen de fiets zelf nog niet. Dat heb ik nog gezegd bij de balie tegen diie mevruw maar volgens haar was het goed. Toen de vlucht naar Praag gepakt. Dat ging gelukkig wel goed. In Praag moest ik 7 uur lang wachten in het hete weer, waar ik niet veel heb kunnen doen. In de 12 uur lange vlucht naar Seoul heb ik wat kunnen slapen en wat films gekeken. Een eigen tv schermpje en heel erg lux vliegtuig, iets waar ik niet echt op had gerekend. In Seoul aangekomen wilde ik opnieuw mijn boarding pass halen en daar begon het probleem pas echt. Want ik moest mijn fiets nog betalen. En om geld te halen moest ik voorbij de douane. Om voorbij de douane te komen je 2 keer bijna hetzelfde formuliertje invullen. En probeer het maar uit te leggen dat je alleen door de douane moet om alleen maar wat geld te pinnen. Als je dacht dat Nederland al heel erg bureaucratisch was, Zuid-Korea is dus nog veel erger! Je mag dus niet zo even weg om geld te pinnen en dan weer terug te komen. Maar ik heb dus mijn stempel binnen van Zuid-Korea. Uiteindelijk bij een gedachte ATM te zijn aanngekomen, stop ik mijn pas er in en krijg ik te horen dat het geen pinautomaat was. Maar mijn pasje zat er al te diep in om hem eruit te vissen. Ik zei tegen die mevrouw dat er iets van een pincet nodig is, waarop zij had bedacht om een schaar te pakken. Gelukkig kon ik zo mijn pas eruit halen en naar de goedeATM gaan. Echter is het gebruik van een ARM niet zo voor de handliggend als dat het lijkt. Je moet een bepaalde volgorde aanhouden wat ik niet had gedaan. Uiteindelijk met behulp van de medewerkster van de bank is het gelukt om geld te pinnen en de fiets te betalen. Verder in Seoul heb ik even in de zon gezeten, schoenen uitgedaan en lekker laten doorluchten. Om half 5 ging ik weer vliegen naar mijn eindbestemming: Taipei. Ik dacht dat het vliegveld tegen of in Taipei te liggen, het bleek er 30km buiten te liggen. Het grootste probleem toen ik in Taipei aankwam was dat het moertje om mijn voorband op zijn plaats te houden uit de fietsdoos was gevallen, en een trapper wilde niet goed in de krenk. Hoop gedoe natuurlijk weer omdat het Engels praten niet zo goed afgaat bij de Taiwanezen. Vervolgens heb ik een taxi genomen, na het opnieuw rommelen met een ATM. De taxichauffeur sprak zeer minimaal Engels, dus een leuk gesprek gehad aangezien dat hij helemaal niks begreep wat ik zei. Hij had mij gebracht naar de YMCA. Even mijn tassen in de kamer gelegd en meteen opzoek gegaan naar een fietsenwinkel of maker. De medewerker had mij uitgelegd en gebeld waar een fietsenmaker was maar Taipei is dus ontzettend groot en alle straten lijken op elkaar op het eerste blik. Met hulp van mensen van de straat heb ik een andere fietsenwinkel gevonden via een jongen die goed Engels sprak. De stad is echt heel erg druk om 10 uur ’s avonds! Je moet zelf ook een beetje asociaal zijn in de stad in al dat drukke verkeer maar dat komt wel goed denk ik. Ik heb veel ervaring opgedaan vorig jaar. Bij de fietsenmaker aangekomen was het even klik en draai en het was klaar. Nu moet ik morgen Taipei nog uit zien te komen, gelukkig heb ik mijn navigatiesysteem bij de hand!
Recording:
102209
223220
