Yilán
4 augustus 2013 - Yílán, Taiwan
Yilán
Ik ben vanacht rond 4 uur wakker geworden door de wind. De orkaan Soulik was aan het razen buiten. Ik keek naar buiten en zag de verkeerslichten flink heen en weer schudden, de palmbomen in het parkje schuin tegenover stonden behoorlijk schuin. Op het moment dat ik naar buiten keek vond ik het best wel meevallen voor mijn eerste orkaan. Een half uurtje later ben ik weer in slaap gevallen. De ochtend keek ik naar buiten en zag redelijk wat puin liggen dus ik wilde kijken in hoeverre de schade was.
Ik ging ronddwalen in Yilán zonder te weten waar ik heen wilde of waar ik heen ging. Ik belandde zelfs aan de rand van Yilán en liep het zelfs even uit. Tijdens het wandelen zag ik pas de werkelijke schade die Soulik had aangericht afgelopen nacht. Heel veel prullen, bomen dormidden (voornamelijk bananenbomen), afgescheurde takken op straat, losgescheurde reclameborden en posters voor reclame te maken voor een eigen zaakje en ondergelopen moestuintjes. Ik hoorde dat er in de buurt van Taipei een politie-agent om het leven was gekomen door een rondvliegende baksteen.
De wandelen (ca.3 tot 4 uur) heeft mij behoorlijk geraalt. Voornamelijk de bananenplantages en moestuintjes. Ik zag bij de rivier ook een persoon over zijn grond lopen en wanhopig de schade aan het opnemen. Omdat mensen hier heel weinig verdienen, dat komt doordat families voornamelijk hun eiigen kraampje hebben met eten, drinken, hotelletje of iets anders, is er heel veel keus om ergens naar toe te gaan want je komt heel veel hetzelfde tegen. Dus wat mensen hebben is vlgens mij zeer kostbaar en als dan door 1 storm je oogst weg is of een duur reclamebord aan flarden gescheurd is, heeft dat heel veel impact op die mensen. Dat heeft mij enorm geraakt en ook meteen aan het denken gezet hoeveel geluk wij hier in Nederland hebben, en dat je iets wil doen voor die mensen maar je kan niks doen behalve wat kopen bij ze. Want geld aannemen doen ze niet en waarschijnlijk de hulp die ik eventueel zou willen aanbieden op zo’n bananenplantage zouden ze waarschijnlijk ook niet accepteren. Niet omdat ze dat niet willen maar puur uit beleefdheid.
Mijn wandeling eindigde bij het station van Yilán om een treinkaartje alvast te kopen vor morgen als ik naar Hualien ga. Met redelijk veel handen, voeten en behulp van me telefoon om de dag van van morgen aan te wijzen, zijn de kassiére en ik eruit gekomen. $219 inclusief mijn fiets was het te betalen bedrag. Ongeveer €5,50. Ik ben daarna naar mijn hotel gelopen en ben ik weer op tijd gaan slapen.
