De korte rit naar de officiële hoofdstad Sucre

19 april 2017 - Sucre, Bolivia

Potosí
Ik wilde in Potosí volledig herstellen van de afgelopen fietsdagen. De verbrande lippen hielden maar aan en ik had ook weinig mogelijkheden verder om het te verbeteren. Daarom ben ik ook in totaal 4 volledige dagen in de stad geweest. Dit is best wel bijzonder omdat andere reizigers die hier zijn slechts 1 of 2 nachten blijven om vervolgens naar Sucre te gaan. Helaas is de stad ook niet zo bijzonder achteraf om langer dan 2 dagen in de stad te zijn. Ik heb dus dan ook heel erg veel geluierd in de hostel. Wel heb ik uiteraard de toeristische attractie gedaan op de 3e dag: de mijn. Aan de andere kant blijkt dit geen verkeerde week te zijn om in de stad te zijn met Pasen in het vooruitzicht, sinds dat ik in de stad ben zijn er elke dag optochten aan de gang. Dit zijn niet zomaar optochten maar echte paastochten waarbij muziek wordt gemaakt, maskers worden gedragen van jong tot oud en hoe dichter je bij Pasen komt, hoe meer de beelden van Jezus worden gedragen. Het is echt heel erg bijzonder om dit zo mee te maken en geregeld komen deze optochten dan ook voor de deur van de hostel voorbij.

Verder heb ik dus de mijn bezocht, de enige reden waar de stad om bestaat. Vroeger was het een zilvermijn maar tegenwoordig wordt hier voornamelijk zink gewonnen. Dit omdat het zilver wel zo'n beetje uitgegraven is. Ook ben ik een dag later naar het nabij gelegen Kari Kari meertje gegaan en dat had ik echt even nodig. Niet zo zeer om weg te zijn van de stad, maar meer om mijn gedachten en filosofie te laten gaan. In Nederland was ik een beetje mijn doel kwijt en besloot daarom weer te reizen. Het mooie van zo'n hostel is dat je elke dag weer andere mensen ontmoet en maar gewoon samen dingen gaat doen, zoals een stadswandeling met 5 nationaliteiten, lekker op het pleintje zitten met wat belgen en avondeten met een Duitse. Ook een gesprekje met een Nederlandse bij het ontbijt heeft mijn ogen weer geopend om weer een nieuw doel te hebben en ervoor te gaan. Het blijkt namelijk dat er heel veel Nederlanders in Sucre zijn, ook bijvoorbeeld hostel eigenaren. In het begin vond ik het niet leuk om te horen, maar tijdens de wandeling heb ik er juist het profijt ervan gezien! Ook de andere contacten met bijvoorbeeld de Belgische heeft mij een mogelijke slaapplek opgeleverd en minstens leuke avonden in het vooruitzicht in Cochabamba zelf!

Al met al is het doel van de rustdagen wel geslaagd, ik ben redelijk goed hersteld en heb nog diverse contacten eraan overgehouden ook! Hoe super is dat!

Potosí – Sucre
Omdat ik wist dat van Potsoí naar Sucre halverwege geen dorp lag, is dit weer een rit over 2 dagen verspreid. Potosí ligt op 4000 meter en Sucre op volgens mij zo'n 2800 meter. Dat betekent dat de 150 kilometer tussen beide steden voornamelijk omlaag zal gaan, maar dan moet je nog wel de juiste weg vinden in Potosí en dan helpt het niet als de navigatie jou een totaal andere richting opstuurt. Maar uiteindelijk met behulp van de kaart en mijn eigen plan heb ik de juiste weg uit Potosí gevonden en was het een heerlijk geasfalteerde weg naar Sucre. Sinds de zuidelijke wegen waardeer ik het asfalt zo erg! Vooral wanneer de weg eventjes omhoog loopt een 'heuvel' over. Maar oh wat ging de weg toch bijna voortdurend omlaag. Lekker mee trappen als de weg vals plat omlaag ging. Voor het eerst heb ik op deze weg het gevoel dat men in de auto mijn positie op de weg niet waardeert. Het getoeter ben ik wel gewend en meestal is dat omdat zij het tof vinden om een fietser te zien. Nu lijkt het een gefrustreerde toeter wanneer ik zoals bijna heel de dag tegen de wind in aan het rijden ben en daardoor iets (20-30 centimeter) van de weg meer nodig heb voor het zwalken. Automobilisten lijken dan te vergeten dat ik geen 500 pk motor in de fiets heb die te bedienen is met de rechtervoet. Ik ben eigenlijk volgens mijn berekeningen op de helft gestopt na 76 kilometer in een bijna uitgedroogd plasje. Morgen zal de weg zich verder omlaag gaan begeven.

Zoals verwacht ging de weg ook verder omlaag, welgeteld 10 kilometer kei harde kilometers omlaag. Daarna was het eigenlijk ook zoals je zou verwachten, heel veel variatie in het klimmen en dalen. Het is voor het eerst sinds weken dat ik onder de 3000 metergrens fiets en het voelt gelijk een stuk aangenamer. De temperatuur is hoger en er groeien weer wat bomen en struiken langs de weg, het oogt een stuk groener. Hoewel bijna alle rivieren net als de rest in Bolivia zo goed als uitgedroogd is, kunnen de planten toch optimaal groeien. Ik weet trouwens niet wat het is met mij en de wind hier, bijna altijd heb ik de wind tegen! Dit keer ook maar wil een stuk minder hard dan gisteren. Dat had er ook nog eens moeten bijkomen na een loodzware dag als vandaag. Zoals gezegd heel veel klimmen en dalen. Voornamelijk het eerste gedeelte van de dag was veel omlaag, het tweede gedeelte was veel omhoog met als toppunt een ruim 10 kilometer lange klim. Niet steil, gewoon lang. Ook de laatste 15 kilometer was voortdurend omhooglopend. Net als veel andere steden in Bolivia ligt ook Sucre op een berg op 2800 meter. Ik hoefde nauwelijks moeite te doen om een goed betaalbare hostel te vinden, sterker nog, helemaal niet want ik kwam er letterlijk langs! 's Avonds ben ik na het eten een klein beetje rond gaan lobbyen over wat Nederlandse eigenaren en ik heb er al 2 gevonden! Ik heb er zoveel zin in komende 2 dagen!

Sucre
Wat een topdag was het vandaag zeg! Ik was 's ochtends gaan lobbyen bij hostels en restaurantjes om te kijken of ik nog meer Nederlandse eigenaren kon vinden. Ik had er nog 1 gevonden en wat bleek, hij schijnt mede eigenaar te zijn van het café waar ik gisteravond was. Eigenlijk had ik daar niet zoveel aan maar elke Nederlander is momenteel goed om te spreken. Verder heb ik eigenlijk bizar weinig gedaan tot ik 's middags weer met een vriendin in contact kwam die ik in Potosí had ontmoet genaamd Lisa. Samen met haar ben ik anderhalf uur door de stad gelopen en heb ik een slagroom-yoghurt-fruittaart gegeten, man wat was dat ding machtig zeg! Om 3 uur zou de free walking tour van start gaan, het bleek niet free meer te zijn omdat het te weinig opleverde. Ik wilde wel zo graag de historie van Bolivia en de stad horen dat ik voor ongeveer € 10 ruim 3,5 uur rond heb gelopen. Best interessant maar niet heel bijzonder uiteindelijk. Maar toen 's avonds....ik had dus afgesproken met de Nederlanders om bijvoorbeeld over het leven hier te praten en of zij tips hadden. Ik heb zo'n leuke avond gehad en zo'n leuk gesprek! Ook 2 andere Nederlanders die hier relatief kort zijn heb ik gesproken. En het was precies zoals ik dacht, als je er één te pakken hebt, dan gaat het balletje rollen. Zo heb ik ook al een adresje gekregen van iemand in Cochabamba. Wat een topavond was dit zeg.

De tweede dag zou in teken staan van een bezoek aan de dinosaurussporen die hier zijn gevonden. Maar eerst wilde ik eigenlijk langs de apotheek of ziekenhuis want ik heb een beginnende ooglidontsteking gekregen. Mijn nacht was daarom ook echt niet tof en het doet pijn. De benodigde medicijnen heb ik niet kunnen vinden en ook de hoofdingang van het ziekenhuis vertelde mij dat er geen dokter was om even naar mijn oog te kijken. Het is dus hopen dat het niet veel erger wordt komende dagen want het zal een dag of 5/6 rijden zijn naar Cochabamba. De bus naar het dinosauruspark koste 15 Bolivianos, dat is zo'n € 2,-, de entree kost € 3,- en als je permissie wil om foto's te maken kost het officieel nog 5 Bolivianos extra. Tuurlijk ga je dat niet betalen en ga je foto's maken. Het is aan te raden om dit midden op de dag te doen aangezien de naast gelegen bouwvakkers dan pauze hebben en je ook echt de sporen van heel dichtbij kan zien, anders is het alleen goed te zien met wat verrekijkers wat toch de sensatie wegneemt. Die voorkennis had ik al, dus ik kon wel de sporen aanraken! Voor de terugweg was de tourbus al vertrokken en er wilde een taxi mij wel rijden naar het centrum. Ik ben echt geen onderhandelaar maar waar hij begon met 30 Bolivianos eindigde hij met 15. Maar ik wilde gewoon even lopen en nog geen kilometer verder kon ik een lokale buslijn pakken voor anderhalve Bolivianos naar het centrum. 1,50 tegenover 30 of 15...een behoorlijk verschil!

Foto’s

2 Reacties

  1. Jan Vis:
    21 april 2017
    weer mooie dingen meegemaakt, goed man!
  2. Petra Mobers:
    22 april 2017
    hallo stefan .ikheb je brief gelezen .het was heel interessant je schrijft zo boeiend ik zag je helemaal ploeteren door het onbekende land vervelend dat je oog zo `pijn doet je moet er goed voor zorgen want je hebt er maar twee.ik denk veel aan je en steek een kaarsje op in de st.jan voor een behouden terug komst .heel veel groeten van je oma en tot ziens