Eerste dagen in Santa Cruz

Amsterdam – Santa Cruz

Wat kon er vandaag nou fout gaan? Ik had alles goed voorbereid. De fiets had ik al thuis uit elkaar gehaald, het enige wat moest gebeuren was de fiets in de doos doen. Mijn problemen op het vliegveld zijn doorgaans zo groot dat ik van hot naar her aan het rennen ben de resterende tijd tot het vliegtuig vertrekt, maar nu niet. Althans zo leek het op Schiphol. In de korte vlucht naar Madrid bedacht ik me dat we vergeten waren om de banden leeg te laten lopen, dit zou kunnen betekenen dat ik ontplofte banden zou kunnen hebben vanwege de luchtdruk bij stijgen en landen. In Madrid besloot ik dus dan ook navraag te doen of ik de fiets in orde kon maken en toen begon het…Ik moest eerst 15 minuten wachten tot de fiets binnen kwam, dat was nog niet het ergste en de banden waren ook meteen in orde, maar toen…Ik had een overstap tijd van 2,5 uur over tot de vlucht naar Bolivia. Ik moest opnieuw inchecken, dat lukte niet goed want er was iets met het systeem en op Schiphol hadden ze het ook niet goed gedaan. Uiteindelijk geslaagd en toen die fiets nog wegbrengen. Van de ene hal naar de andere hal onder begeleiding van een jonge dame en nergens kon mijn fiets mee want het was te groot. De laatste hal na in totaal 3 km te hebben gelopen door het vliegveld kon de fiets mee na een grondige controle van de politie. Van de 2,5 uur overstaptijd had ik nog een half uur over om naar de gate te komen wat ook weer aan de andere kant was. Al met al opnieuw spannend. In Bolivia aangekomen werd ik door de bevolking begroet met regelmatig een toeter of pss-en. De stad leek wel verlaten, alles was gesloten en er was bijna niemand op straat, vreemd voor een stad van 1,3 miljoen mensen. Ook delen van de weg was afgesloten voor verkeer in het centrum en wat bleek? Carnaval! Gaandeweg de dag kwamen er meer mensen verkleed en al weer de straat op en ’s avonds was het zelfs een drukte van jewelste met overal concerten en optredens. Geen roodkapjes, Robin Hoods of piraten maar of t-shirts met de naam van de vereniging of een soort badjassen zonder strik waarbij de meiden natuurlijk het voorste gedeelte hadden opgeknoopt om wat uitdagender eruit te doen in hun knal groene, blauwe, roze of rode badjas.

Santa Cruz 2 en 3
Hoe ga je je vermaken als bijna alles dicht is en de straten naar het centrum afgesloten zijn? Ik probeer het wel, maar bij alles wat je doet is het gesloten. Je kan niet ergens naar binnen gaan of iets kopen (wat ik nog wel moet gaan doen). Wel heb ik al mijn dingen gedaan voor de eerste fietsdag straks, bijvoorbeeld inslaan van benzine en het opnieuw inpakken van mijn bagage en de etensvoorraad. Verder is het voornamelijk overdag niet makkelijk om een hele dag op pad te zijn. Toch gebeurde er vandaag wel iets bijzonders, ik mocht mee doen met een carnavalstraditie hier in Bolivia! Buiten het feit dat het bier drinken is, is er ook een ritueel met een vuurkorf. Ze gooien bier aan de zijkanten van de korf en nemen die vuurkorf met hete kolen en al door het hele gebouw. Iedereen loopt mee erachteraan en af en toe gooi je dus bier langs de korf.  Ook ben ik maar wat rond gaan rijden met de fiets door de stad en heb daarbij wel de mooie plekjes gevonden bijvoorbeeld aan de rivier en het centraal busstation wat ook een belevenis is. Hopen dat morgen toch weer alles open is zodat ik eindelijk mijn verlenging kan krijgen van het visum en een Boliviaans nummer kan aanschaffen. ’s Avonds was ik in de buurt gaan zitten van een groot podium met optredens, ik werd daarbij zoals dat hier ook gebruikelijk is onder gespoten met verf, blauwe verf dat zo heftig is dat het door mijn kleding heen ging. Mijn t-shirt kan ik nu dus gebruiken als afval want die is niet meer te dragen.

Santa Cruz 4
Als allereerste en het meest belangrijkste ben ik ’s ochtends direct naar het immigratiebureau gegaan voor het verlengen van mijn visum. Je krijgt een nummertje bij de informatiebalie en vervolgens zit de hele wachtruimte vol met mensen die iets nodig hebben, veelal Bolivianen. De stempel voor 90 dagen was gegeven zonder dat ik daar naar hoefde te vragen, ideaal dus! Ook het Boliviaanse nummer aanschaffen is gelukt, het duurde even maar uiteindelijk. Later op de dag ben ik gewoon even door de stad rond gaan lopen zoals  het zou moeten zijn. De stad vind ik zo stuk leuker en sfeervoller dan dat alles gesloten is en tot 16.00 uur niemand op straat is. Het normale leven is weer opgepakt en het hoogtepunt van de dag was toch wel een pleintje met duiven. Kleine kinderen die de duiven een hartverzakking bezorgen op 1 jongetje na. Een jaar of 2 die net zo hard liep als de duiven, het was zo schattig! Aangrenzend op het plein was er een grote markt, waar ik ook nog doorheen ben gelopen. Overal kraampjes met dezelfde artikelen en dezelfde opzet. Al met al dus een geslaagde laatste dag hier in Santa Cruz, maar morgen gaat mijn echte reis beginnen richting Tarija.